หลายปีก่อน ฉันเคยโดนนินทาและโดนว่า ว่าอ้วน แต่งตัวไม่เป็น ไม่รู้จักดูแลตัวเอง แต่เชื่อไหมว่า ฉันไม่เคยแคร์ในสิ่งที่เธอเหล่านั้นพูดถึงฉันเลย เพราะฉันมีสมองมากพอที่จะแยกแยะคำพูดในเชิงสร้างสรรค์และคำพูดในเชิงลบได้ เขาพูดเพียงเพื่อความสะใจ สนุกปากที่ได้คอมเมนท์คนอื่น แล้วทำไมเราต้องให้ค่าคำพูดของคนเหล่านั้นด้วย แต่หากเป็นคำพูดของพ่อแม่ หรือคนที่รักเรา แนะนำอะไร อันนั้นต่างหากที่เราต้องนำมาคิดต่อ และนำมาปรับปรุง หรือพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น คุณรู้ไหม
ฉันถูกว่าว่าอ้วน เพียงเพราะว่าฉันมีน้ำหนัก 50 กิโลกรัม และคนที่พูดนั้นผอมกว่าฉัน
ฉันถูกว่าว่าไม่รู้จักดูแลตัวเอง เพียงเพราะว่าฉันไม่ชอบแต่งหน้าและเพราะว่าฉันไม่เหมือนกับเธอคนนั้นที่ต้องแต่งหน้าหนาเตอะทุกวัน
ฉันถูกว่าว่าแต่งตัวไม่เป็นเพียงเพราะว่าฉันใส่เสื้อโปโลกับกางเกงยีนส์ ในขณะที่เธอคนนั้น ใส่กางเกงเอวสูงลิ่วตามแฟชั่น
คำพูดแบบนี้ เราควรใส่ใจหรือ ในเมื่อเราต่างหากที่รู้ตัวเองดีที่สุดว่าเราเป็นอย่างไร อะไรที่เราชอบและอะไรที่เราไม่ชอบ ไม่ต้องการจะทำ ทำไมเราต้องทำตามกันหมด คิดได้แบบนี้ ฉันจึงไม่เคยแคร์หรือแม้แต่จะใส่ใจคนที่เคยพูดถึงฉันในทางลบเลยแม้แต่น้อย
เมื่อเราได้เกิดมาเป็นคนแล้ว สิ่งหนึ่งที่เราต้องมีคือ ยอมรับตัวเองให้ได้ ไม่ว่าเราจะมีรูปร่างหน้า ชาติกำเนิด มีการศึกษา หรือมีชีวิตแบบไหน เพราะมันคือเรา พยายามใช้ชีวิตให้ดีที่สุดในทุกๆ ด้านตามความต้องการของตัวเอง ที่เหลือนั้นไม่เห็นจำเป็นต้องใส่ใจว่าใครจะคิดอย่างไร ถ้าเราไม่มั่นใจในตัวเอง แล้วในชีวิตนี้เราควรมั่นใจกับอะไร
เราอ้วน หุ่นไม่ดีแต่เราก็มีอวัยวะครบ 32 ใช่ไหม ก็แค่ยอมรับในความเป็นเรา พัฒนาร่างกายให้ดีที่สุดเท่าที่สามารถจะทำได้ ดูแลเรื่องการกิน และออกกำลังกายบ้าง รักษาสุขภาพให้แข็งแรงทั้งภายในและภายนอก
เราไม่เก่งแต่เราก็ขยันและมีความพยายามได้ใช่ไหม เราก็แค่พยายามศึกษาหาความรู้ในทุกๆ ทาง เพราะปัจจุบัน เราสามารถเรียนรู้ได้ทุกที่ ไม่จำเป็นเลยที่จะต้องเรียนในห้องเรียนเสมอไป มีความรับผิดชอบต่อการเรียนหรือการทำงานของตัวเอง พัฒนาศักยภาพของตัวเองให้สูงที่สุดเท่าที่เราสามารถทำได้
สิ่งที่ฉันต้องการสื่อคือ การแยกแยะระหว่างสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อชีวิตของเราอย่างแท้จริงกับสิ่งที่ไม่ใช่ และหากสิ่งไหนที่ไม่ใช่ก็ไม่ควรใส่มันลงไปในชีวิตของตัวเอง เพราะในแต่ละวันเรามีสิ่งที่ทำให้จิตใจวุ่นวายมากพอแล้ว และมันคงดีกว่าหากเราเลือกใส่ความเครียดที่มีประโยชน์เข้ามาในชีวิตเราเท่านั้น เพราะอย่างน้อยสิ่งเหล่านี้อาจทำให้เราได้พัฒนาตัวเองไปในทางที่ดีขึ้นก็เป็นได้
ทุกครั้งที่มีคนชมเชยหรือยกย่องเรา อย่าดีใจจนเกินไปนัก เพราะไม่แน่ว่าพรุ่งนี้อาจมีอะไรเปลี่ยนไป เขาอาจไม่ยกย่องหรือเอ็นดูเราเหมือนเดิม หากวันหนึ่งเป็นแบบนั้นจริงเราจะได้ไม่รู้สึกเหมือนตกจากที่สูง ไม่ต้องบาดเจ็บ และเช่นกัน หากมีใครที่เรารู้อยู่แล้วว่าเขามีเจตนาไม่บริสุทธิ์ตำหนิเราหรือกระแนะกระแหนเรา ก็อย่าไปเสียใจหรือวิตกกังวลจนเกินไป เอาเวลาที่คิดเรื่องเหล่านี้มาสนใจชีวิตของตัวเองดีกว่าค่ะ ว่าตอนนี้เรากำลังทำอะไรอยู่และเราสามารถพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นกว่าเดิมได้หรือไม่ แล้วลงมือทำมันเสียตั้งแต่วันนี้ และในวันที่เราเห็นตัวเองมีชีวิตที่ดีขึ้นไม่ว่าจะเป็นด้านไหนก็ตาม เราก็จะรู้สึกดีกับตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วในที่สุดเราจะรักตัวเองได้อย่างหมดหัวใจ
มั่นใจในตัวเองให้ได้ก่อน แล้วเรื่องอื่นค่อยว่ากันค่ะ เชื่อฉัน อย่าหลงไปเชื่อใคร^^
Akiko
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น